Ik ben bruin!

In de jaren ‘80 heb ik vaak genoeg meegedaan aan playbackwedstrijden in ons buurthuis.  Drie keer raden wie ik standaard was. Michael Jackson (natuurlijk)! Hij behoorde tot één van de meeste populaire artiesten van die tijd, maar voor mij persoonlijk was het meer dan dat. Ik kon mijzelf in hem herkennen. Een mooie bruine huidskleur, kroeshaar en zijn dancemoves waren bíjna net zo goed als de mijne 😉. Zonder een bepaalde vorm van uiterlijke herkenning kan een kind al snel minder blij zijn met het eigen voorkomen.  En zoals ik deze herkenning had, zo gun ik elk kind van deze tijd ook herkenning. In hun innerlijke en uiterlijke kenmerken, hun zichtbare of niet zichtbare beperkingen, hun gezinssituaties, hun emoties, hun wensen en dromen… En dat dan in de vorm van de boekjes die ze lezen, de tv-programma’s die ze kijken of het speelgoed waar ze mee spelen.